Soms betrap ik mezelf erop dat ik al eens doorschiet in doen, doen, doen...
Ik schiet dan volledig door in mijn ‘Doe-modus’.
Op die momenten lijkt het alsof een onzichtbare hand me in mijn rug duwt om steeds sneller vooruit te gaan en met een enorme druk dingen uit te voeren. Op dat moment zit ik volledig in mijn hoofd en ben ik volop bezig met doelen halen, prestaties en alles wat er nog ‘moet’ gebeuren. Ik zwem in een constante stroom van actie, de spanning in mijn lichaam stuwt me voort en ik ervaar een zekere onrust. Minder goede nachtrust, piekeren of hoofdpijn omsluiten deze periodes vaak.
Maar meer nog ervaar ik een staat van simpelweg zijn, zonder druk. Gewoon zijn in het hier en nu, volledig in het moment van verbinding met mezelf. Ik kom in flow met mezelf en voel niet langer weerstand, want hetgeen ik doe komt 100% vanuit mezelf en uit mijn hart. In zijns-modus kan ik blijven gaan, flitsen mijn gedachten niet van links naar rechts en voel ik geen uitputtende vermoeidheid. Ik tap uit een bodemloos vat energie. Deze momenten dienen zich bij mij steevast aan tijdens een massage.
Mijn doel? Me niet langer verliezen in moetjes die niet hoeven te zijn
Welke modus verkies jij?
Comments