Onrust met onrust bestrijden?

Ik hoor wel eens: "Rust nemen is zo moeilijk." 

Maar weet je wat ik moeilijk vind? Een autoband vervangen. Of een maaltijd koken voor je gezin dat iedereen lekker vindt. Dat is pas een uitdaging. ;-)

Dus de vraag is, waarom vinden we rust nemen zo moeilijk en bestrijden we onze onrust met onrust?

• Het is nu eenmaal makkelijker om onze onrust te verdoven met het scrollen door onze socials (waar je brein by the way helemaal niet rustiger van wordt).  

• Is het druk in ons hoofd, dan kiezen we voor nóg luidere muziek om onze gedachten te overstemmen.

• Giert de stress door ons lijf? Dan gaan we ons lichaam nog extra pijnigen in de gym.

• Klopt je hart tegen 100 per uur, dan drinken we nog een koffie, grijpen we naar een glas wijn of sigaret.

We zijn het niet (meer) gewoon om rust te voelen. Het voelt fout, ongewoon, niet toegestaan, niet van deze tijd, we zijn het afgeleerd. Rust durven voelen vraagt soms lef: want uit je hoofd stappen wil zeggen dat je naar je lichaam mag gaan luisteren. Wat vertelt het jou? Waarom kruip je steeds in je hoofd om afleiding te zoeken van wat je lichaam vertelt? Sta je het jezelf wel toe, of waarvoor vlucht je in drukte en onrust?

Opnieuw leren voelen vraagt enig geduld en veel zelfliefde, vertragen doe je niet in 1-2-3. Een sneltrein die tegen 200km/u raast laten stoppen in 5 seconden raad ik noch machinist, noch passagiers aan ;-)